Κατασκευάστηκε σε “μια νύχτα” για μια παράσταση δελφινιών και έμεινε για τέσσερις δεκαετίες…

Πρόκειται για το πασίγνωστο “Δελφινάριο” και αργότερα “Μενάνδρειο” (προς τιμήν του σημαντικότερου των ποιητών της νεώτερης αττικής κωμωδίας, του Μένανδρου), που το φετινό καλοκαίρι συμπληρώνει 53 χρόνια ζωής, μέσα στα οποία έγινε συνώνυμο της επιθεώρησης, 

αφού πέρασαν από την σκηνή του οι πιο γνωστοί Έλληνες ηθοποιοί. Από το 2005, το θέατρο έχει νοικιαστεί από τον Δήμο Πειραιά στον γνωστό ηθοποιό Μάρκο Σεφερλή, ο οποίος κάθε Καλοκαίρι, παρουσιάζει πανάκριβες παραγωγές, με πολυπληθή θίασο, επιθεωρησιακού χαρακτήρα. 

Όμως, για το θέατρο, όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1971, μετά από μια απόφαση του τότε Δημάρχου Πειραιά Αριστείδη Σκυλίτση, να φιλοξενήσει μια παράσταση “διάσημων” δελφινιών. Σε ρεπορτάζ στην ημερησία Πειραϊκή εφημερίδα “Χρονογράφος” 

της 14ης Ιουλίου 1971, αφού προαναγγέλλεται η παράσταση, διαβάζουμε χαρακτηριστικά, ότι ο Δήμαρχος “δημιούργησε μια ωραία πισίνα στο χώρο του γυμναστηρίου στη Μυρτιδιώτισσα με κερκίδες για τους θεατάς”.

Ο Φλίπερ το Δελφίνι

«Προσκεκλημένος» ήταν ο “δημοφιλής” Φλίπερ, ένα δελφίνι, που “πρωταγωνιστούσε” σε ένα από τα ξένα σήριαλ, τα οποία προβλήθηκαν στα πρώτα “βήματα” της ελληνικής τηλεόρασης. Αυτή η παράσταση ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί το “Δελφινάριο” ή “Μενάνδρειο”, όπως ονομάστηκε αργότερα. Στις 17 Ιουλίου 1971, οι ημερήσιες εφημερίδες του Πειραιά, κυκλοφορούσαν με πρωτοσέλιδη αναφορά στην επικείμενη άφιξη του “Φλίπερ” ενώ από τα δημοσιεύματα αντλούνται πολύτιμα στοιχεία για την ιστορία του θεάτρου, το οποίο όπως φαίνεται δημιουργήθηκε γι’ αυτή την παράσταση με προοπτική να “γίνονται και άλλαι καλλιτεχνικαί εκδηλώσεις, αφού καλυφθεί η πισίνα”, όπως ανέφερε, χαρακτηριστικά, στο εκτενές ρεπορτάζ της ο «Χρονογράφος». Έτσι, το θέατρο που δημιουργήθηκε, μέσα σε περίπου 10 ημέρες, με λυόμενη εξέδρα χωρητικότητας 1.000 ατόμων, άρχισε να λειτουργεί στις 22 Ιουλίου 1971 και στις πρώτες 4 ημέρες παρακολούθησαν το πρόγραμμα των δελφινιών περισσότεροι από 12.000 θεατές. 

Τον επόμενο χρόνο, διαβάζουμε στο “Χρονογράφο” ότι στις 16 Ιουλίου 1972 ξεκίνησε παραστάσεις το “Αμέρικαν Γουότερ Σώου”,που περιλάμβανε μπαλαρίνες μέσα στο νερό, επιδείξεις κολύμβησης και κατάδυσης, “τολμηρούς αθλητές σε πηδήματα από μεγάλο ύψος και κλόουν “άκουα μάνιακ”. 

Το 1973 δεν φαίνεται να έχει γίνει κάποια παράσταση και το καλοκαίρι του 1974 μετά από κάποιες σύντομης διάρκειας παραστάσεις του μουσικοχορευτικού συγκροτήματος “Ζήτω ο Κόσμος”, ξεκίνησε στις 5 Ιουλίου παραστάσεις ο θίασος Ανουσάκη- Στρατηγού, με το έργο “Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας”. Μετά από χρόνια εκείνο το θέατρο κατεδαφίστηκε για να ανεγερθεί το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ακολούθως δημιουργήθηκε το σημερινό θέατρο. Όμως, είτε στην πρώτη μορφή του είτε στη σημερινή, το «Δελφινάριο» έμεινε “ζωντανό” και πάντα ταυτισμένο με την επιθεώρηση.

Μάρκος Σεφερλής – Μια νέα ιστορία του Θεάτρου

Από το 2005 που νοίκιασε το θέατρο ο Μάρκος Σεφερλής, άλλαξε τελείως την δομή της μέχρι τότε επιθεώρησης και ουσιαστικά έβαλε τα “θεμέλια” για μια νέα μορφή, στην οποία υποδύεται όλα τα νούμερα του έργου. Να σημειωθεί δε, ότι τα κείμενα, τα τραγούδια, την σκηνοθεσία και γενικά όλη την παραγωγή (πανάκριβα σκηνικά και  κοστούμια, Ηθοποιοί, Τεχνικοί, Υπάλληλοι του θεάτρου), την επωμίζεται ο ίδιος, με αποτέλεσμα κάθε καλοκαίρι, να περνούν 80.000 με 100.000 θεατές για να απολαύσουν τις εντυπωσιακές επιθεωρήσεις του και να γελάσουν με την καρδιά τους!